Szukam właśnie informacji na temat zespołu ehlerta-danlosa,bo jak się prawdopodobnie okazuje właśnie na niego cierpię - super,że piszesz ten blog -sporo można z niego przyswoić informacji- dzięki i pozdrawiam Wiola
To niesamowite ,że zgromadziłaś na ten temat taki ogrom informacji. Jestem pod ogromnym wrażeniem. Cierpię od dziecka na tę dziwną przypadłość, lekarze albo ignorują mnie albo bagatelizują całkowicie objawy o których im mówię. Przepisują jakieś podstawowe badania krwi , z których nie wiele wynika i na tym kończy się cała pomoc lekarska. Od lat tak w koło. W pracy już nie wyrabiam , grożą zwolnieniem jako mało wydajnego pracownika... Nie wyrabiam już fizycznie i psychicznie. Nie wiem gdzie szukać jakiegokolwiek wsparcia. Z dnia na dzień narasta we mnie frustracja przeradzająca się w agresję. Moje ciało mnie nie słucha , nie współgra ze mną , jest wciąż zmęczone, na każdym niemalże kroku mnie zawodzi. Jestem na nie wręcz wściekły. Przyjaciół, znajomych już prawie nie mam , nawet najwierniejsi mnie nie rozumieją. Ignorują mnie, uważają chyba z kogoś gorszego , innego.... Tym bardziej cieszę się , że trafiłem na Twój blog , gdzie można z pełnym zrozumieniem podzielić się własnymi doświadczeniami i spotkać ludzi z podobną przypadłością. Pozdrawiam ciepło, Mariusz
Szukam właśnie informacji na temat zespołu ehlerta-danlosa,bo jak się prawdopodobnie okazuje właśnie na niego cierpię - super,że piszesz ten blog -sporo można z niego przyswoić informacji- dzięki i pozdrawiam
OdpowiedzUsuńWiola
Cieszę się , że coś się przydało również pozdrawiam :)
OdpowiedzUsuńTo niesamowite ,że zgromadziłaś na ten temat taki ogrom informacji. Jestem pod ogromnym wrażeniem. Cierpię od dziecka na tę dziwną przypadłość, lekarze albo ignorują mnie albo bagatelizują całkowicie objawy o których im mówię. Przepisują jakieś podstawowe badania krwi , z których nie wiele wynika i na tym kończy się cała pomoc lekarska. Od lat tak w koło. W pracy już nie wyrabiam , grożą zwolnieniem jako mało wydajnego pracownika... Nie wyrabiam już fizycznie i psychicznie. Nie wiem gdzie szukać jakiegokolwiek wsparcia. Z dnia na dzień narasta we mnie frustracja przeradzająca się w agresję. Moje ciało mnie nie słucha , nie współgra ze mną , jest wciąż zmęczone, na każdym niemalże kroku mnie zawodzi. Jestem na nie wręcz wściekły. Przyjaciół, znajomych już prawie nie mam , nawet najwierniejsi mnie nie rozumieją. Ignorują mnie, uważają chyba z kogoś gorszego , innego.... Tym bardziej cieszę się , że trafiłem na Twój blog , gdzie można z pełnym zrozumieniem podzielić się własnymi doświadczeniami i spotkać ludzi z podobną przypadłością. Pozdrawiam ciepło,
OdpowiedzUsuńMariusz
Witaj,czy jest możliwość kontaktu z Tobą drogą mailową? Pozdrawiam serdecznie
OdpowiedzUsuńWitam, zapraszam do kontaktu eds9@wp.pl
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Marita